Η αστική γεωργία είναι μια σχετικά νέα πρακτική στην Ελλάδα που έχει εξελιχθεί και έχει αποκτήσει αναπτυξιακή δυναμική από το 2009, όταν ξεκίνησε η ελληνική οικονομική κρίση. Έκτοτε, η αστική γεωργία έχει αρχίσει να παίζει μεγαλύτερο ρόλο στην ελληνική κοινωνία των πολιτών, επηρεάζοντας την περιβαλλοντική πολιτική, την επισιτιστική ασφάλεια και την πρόσβαση της κοινωνίας των πολιτών στους χώρους πρασίνου. Όταν σκεφτόμαστε την πόλη μας, την Αθήνα, συγκινούμαστε όταν υποστηρίζουμε ολοένα περισσότερες αστικές φάρμες όπου οι ντόπιοι μπορούν να ενωθούν για να φυτέψουν διαφορετικές καλλιέργειες, να καλλιεργήσουν και να συλλέξουν φρέσκα τρόφιμα.
Στο κυριολεκτικό της επίπεδο, η αστική γεωργία είναι η πρακτική της γεωργικής καλλιέργειας σε ένα αστικό περιβάλλον για την παραγωγή τροφίμων προς κατανάλωση. Ωστόσο, σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, και στην περίπτωση της Αθήνας, μιας πόλης που υποφέρει από αστική εξάπλωση και έλλειψη αστικού πρασίνου, η αστική γεωργία μπορεί να είναι ένας τρόπος για την ενίσχυση της κλιματικής ανθεκτικότητας μακροπρόθεσμα. Η τοποθέτηση των θεμελίων για τις πολύ αναγκαίες αστικές πράσινες υποδομές και η αύξηση της φυτικής και ζωικής βιοποικιλότητας επιτρέπει το φυσικό φιλτράρισμα του αέρα και βελτιώνει τους οικοτόπους που έχουν θετικό αντίκτυπο τόσο στην υγεία του εδάφους, όσο και στην παραγωγή τροφίμων. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο πιστεύουμε ότι η αστική γεωργία μπορεί να χρησιμεύσει ως μίας μικρής κλίμακας στρατηγική για τον μετριασμό των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής.
Εξίσου σημαντικό είναι το γεγονός ότι η αστική γεωργία είναι επίσης ένας τρόπος αντιμετώπισης του ζητήματος της επισιτιστικής ασφάλειας για τα νοικοκυριά χαμηλού εισοδήματος σε όλη την Αθήνα. Η ελληνική οικονομική κρίση αύξησε την επισιτιστική φτώχεια σε ολόκληρο το έθνος, γεγονός που οδήγησε σε πρωτοβουλίες της κοινωνίας των πολιτών και των λαϊκών κινημάτων να αναλάβουν τη δημιουργία αστικών κοινοτικών αγροκτημάτων. Παράδειγμα αποτελεί η μετατροπή οικοπέδου ιδιοκτησίας του δήμου Αμαρουσίου, ενός βόρειου προαστίου της Αθήνας, σε κοινοτικό λαχανόκηπο. Το αστικό αγρόκτημα χωρίστηκε σε 40 τομείς, ο καθένας έκτασης 25 τετραγωνικών μέτρων, όπου δόθηκε η ευκαιρία στους ντόπιους να φυτέψουν τα δικά τους φρούτα και λαχανικά.
Σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, οι στρατηγικές παραγωγής για αστικά αγροκτήματα και κοινοτικούς αγροτικούς χώρους προωθούν αποτελεσματικά τη συνεπή και αδιάλειπτη προσφορά προϊόντων για τα τοπικά νοικοκυριά. Πέρα από αυτό, η αστική γεωργία μπορεί επίσης να βοηθήσει τους ντόπιους να αποκτήσουν πρόσβαση σε τρόφιμα που συνήθως δεν είναι διαθέσιμα για ευάλωτες κοινωνικές ομάδες και νοικοκυριά.
Το να αφιερώνετε χρόνο στην γεωργική φροντίδα ενός αστικού αγροκτήματος που διευθύνεται από την κοινότητα μπορεί να ενθαρρύνει την κοινωνική αλληλεπίδραση, την σωματική δραστηριότητα και να ενδυναμώσει τους δεσμούς της γειτονιάς μέσω της ενεργού συμμετοχής. Έχουν υπάρξει διάφορες αναπτύξεις αστικών αγροκτημάτων σε όλη την Αθήνα που επιδιώκουν να ενισχύσουν τη συμμετοχή της τοπικής κοινότητας, συμπεριλαμβανομένου του Βοτανικού Κήπου στην Πετρούπολη και του Πάρκου ‘Αντώνης Τρίτσης’. Το τελευταίο ανακοίνωσε μόλις πέρυσι ότι 50.000 τετραγωνικά μέτρα γης στο πάρκο θα μετασχηματιστούν σε κοινοτικό αγρόκτημα για τους κατοίκους που αγωνίζονται να έχουν πρόσβαση σε επαρκή και θρεπτικά τρόφιμα. Κάτι τέτοιο όχι μόνο θα ενθαρρύνει τους ντόπιους να καλλιεργήσουν τη δική τους τροφή, αλλά θα βοηθήσει επίσης να οικοδομηθεί μια αίσθηση κοινότητας και να τονωθεί η ανάπτυξη των γεωργικών δεξιοτήτων.
Η Αθήνα είναι μια τσιμεντένια ζούγκλα, αλλά υπάρχουν θύλακες πρασίνου που, με τη σωστή ώθηση από τις δημοτικές αρχές, τη χρηματοδότηση και την ορθή διαχείριση, μπορούν να μετατραπούν σε αστικά αγροκτήματα. Κάτι τέτοιο θα δημιουργήσει αστικούς χώρους όπου οι τοπικές κοινότητες θα μπορούν να ενωθούν και να καλλιεργήσουν τη δική τους τροφή, παράγοντες που θα συμβάλλουν στην ευημερία των ντόπιων.
Επικοινωνήστε μαζί μας για να μάθετε περισσότερα για τις πρωτοβουλίες αστικής γεωργίας στην Αθήνα.